„Atak paniki” może przydarzyć się każdemu  – taki morał można by wyczytać z filmu, na jaki udały się klasy – 2TF, 2TG, 3TA, 3TB i 3TD. Film zabawny, bo to czarna komedia, ale też mocny, z bardzo poruszającym emocjonalnie przekazem. Przerysowując bohaterów czy sytuacje, wskazał wiarygodnie osoby i problemy, ukazał trafnie wiele bolączek naszego społeczeństwa – samotność mimo ludzi dookoła, uzależnienia (od telefonu, Internetu, gier, od seksu, niesienia pomocy zwierzętom(!)) , instrumentalne podejście do ciała (zarabianie ciałem, zdrady), niewrażliwość na problemy bliskich osób, niedostrzeganie ich, pogoń za pieniędzmi, pozycją, awansem, rozmaite uwikłania społeczne. Wszyscy bohaterowie stosują różne uniki, ucieczki emocjonalne od problemów, które są tu
i teraz. Osamotnieni, wyrabiają sobie pewne strategie na życie, na przetrwanie, ale żyją w ciągłym napięciu, nieszczerości, kłamstwie. I kiedy stają w sytuacji konieczności podjęcia decyzji, które w jakiś sposób zaburzają ten ich świat ułudy, nie są gotowi, gubią się, przeżywają dramat, próbują zwrócić na siebie uwagę lub uciec jeszcze dalej... Ale od siebie uciec się nie da. Debata po filmie, prowadzona przez panią psycholog i policjanta negocjującego niekiedy z osobami na krawędzi, pomogły spojrzeć na film szerzej – bądźmy uważniejsi i wrażliwsi na to, co dzieje się z naszymi bliskimi, kolegami, znajomymi, przewidujmy konsekwencje swoich słów i czynów (także tych w Internecie! ). Dostrzegajmy sygnały, niekiedy subtelne, że coś się z kimś dzieje, że następuje wyczerpanie, szukajmy wreszcie pomocy dla siebie i dla innych. Czasem naprawdę łatwo może nastąpić przekroczenie granicy wytrzymałości, a niektóre „ataki paniki” mogą skończyć się tragicznie. Polecamy film, a jeszcze bardziej zwolnienie
i autorefleksję.

Joanna Józwa Jelincić